Vaak blijft een voorwerp, gekregen van iemand die er niet meer is, ons met hem of haar verbinden. Een handgeschreven receptenboekje, een tekening, het doet ons denken aan wie hij of zij was en wat deze voor ons betekende. Het brengt niet alleen warme herinneringen naar boven, maar ook levenskracht. In deze rubriek brengen lezers hierover hun verhaal.
Een deel van mijn hart is met hem meegevlogen
Een eenvoudige ketting met een vliegtuigje eraan. Hierdoor voelt de Brusselse Chantal Iserbyt-Nicolay (65) zich vandaag nog steeds enorm verbonden met Michel, haar echtgenoot die in 2017 overleed. Nog iedere nacht valt Chantal in slaap terwijl ze het kettinkje stevig in haar handen houdt.
Dit kleine hangertje met een vliegtuigje eraan, dat is voor Chantal helemaal Michel, een voormalig luchtverkeersleider en instructeur. “Hij droeg het al toen we elkaar in 1995 voor het eerst ontmoetten," herinnert Chantal zich. Opvallend genoeg zagen ze elkaar voor de allereerste keer in een duikclub, hier raakten ze bevriend via gemeenschappelijke vrienden. Vier jaar later zou ze zijn vrouw worden.
Een passie voor reizen en duiken
Hun gedeelde passie voor reizen en duiken vormde het begin van hun verhaal. "We hebben samen talloze duiken gemaakt, en zo zijn we uiteindelijk een koppel geworden," vertelt Chantal. Dit was de start van een prachtig gedeeld leven. "Hij was een geweldige man, altijd opgewekt en vrolijk. We gingen vaak op vakantie en probeerden er altijd het beste van te maken," herinnert ze zich met een glimlach.
Het stel reisde veel om hun liefde voor duiken volop te kunnen beleven.Zowel in België, waar ze hun brevetten behaalden in steengroeven, als over de hele wereld om de onderwaterwerelden te verkennen. "We maakten reizen met onze duikclub naar landen als Frankrijk, Spanje en Egypte. We ontdekten zelfs Mauritius en raakten bevriend met een lokale instructeur. Daar keerden we maar liefst 15 jaar achtereen naar terug, om er 3 tot 4 weken door te brengen. We deden niets anders dan duiken, vrijwel elke dag."
Een eerbetoon aan zijn beroep
Naast zijn passie voor duiken, koesterde Michel ook een diepe liefde voor zijn werk als luchtverkeersleider en instructeur. Zijn befaamde vliegtuighanger droeg hij als een ode aan zijn roeping. "Hij hield hem altijd binnen handbereik. Vrouwen wisselen vaak van sieraden, maar bij mannen gebeurt dat minder," merkt Chantal op. "Hij vond het geweldig om les te geven en zijn kennis en waarden te delen. Elke ochtend begon hij fluitend aan zijn werkdag, tot aan zijn pensioen. Hij was enorm trots om te weten dat veel van de huidige luchtverkeersleiders 'onder zijn vleugels' hun opleiding hebben genoten. Deze hanger symboliseerde ook zijn diepe respect voor zijn beroep," voegt Chantal toe.
“Dit hangertje is mijn manier om te zeggen dat een stukje van mij met hem is meegevlogen en dat ik op een dag dit vliegtuig zal nemen om weer bij hem te zijn.”Na het overlijden van Michel in 2017 voelde Chantal een onweerstaanbare drang om dit kostbare hangertje te omarmen. "Ik wilde dat hangertje meteen koesteren. Het blijft altijd dicht bij me. Doorheen de dag merk ik hoe mijn hand er haast vanzelf naartoe reikt, en 's avonds kan ik simpelweg niet in slaap vallen zonder het in mijn hand te houden," vertelt ze. Voor Chantal is het hangertje meer dan een sieraad; het vertegenwoordigt diepgaande herinneringen aan Michel: "Het brengt me op een bijzondere manier dichter bij hem. En stilletjes koester ik de gedachte dat als mijn tijd aanbreekt, ik dit vliegtuigje voor eeuwig bij me zal dragen, en op die manier snel weer bij hem zal zijn."
Oproep
Welk voorwerp geeft jou kracht?
In het volgende nummer lezen we graag aan welk voorwerp jij veel waarde hecht en waarom. Bezorg ons jouw verhaal, dan maken we er samen iets moois van.